โรคไตอักเสบ ไตอักเสบเฉียบพลันหลังสเตรปโทคอกคัส ต้องแตกต่างจากโรคไตอักเสบคั่นระหว่างหน้าเฉียบพลัน กรวยไตอักเสบ อาการกำเริบของไตอักเสบเรื้อรัง ความเสียหายของไตในโรคทางระบบกับ SLE หลอดเลือดอักเสบ ริดสีดวงทวาร เยื่อบุหัวใจอักเสบติดเชื้อ หลอดเลือดอักเสบที่เกี่ยวข้องกับแอนติบอดี ต่อไซโตพลาสซึมของนิวโทรฟิล ANCA ซึ่งสามารถเริ่มต้นด้วยความเสียหายของไต การศึกษาที่สำคัญที่สุดในการวินิจฉัยแยกโรค คือการตรวจชิ้นเนื้อไต
การกำหนดสารตั้งต้นทางสัณฐานวิทยาของโรค การรักษาโกลเมอรุโลเนไพรติสหลังสเตรปโทคอกคัสเฉียบพลันนั้นซับซ้อน ระบบการปกครองที่มีเหตุผล การรับประทานอาหาร การบำบัดด้วยยา และมีวัตถุประสงค์เพื่อให้บรรลุเป้าหมายการฟื้นตัว เป้าหมายการรักษากำจัดการติดเชื้อสเตรปโทคอกคัส บรรเทาอาการไตวายเฉียบพลัน การฟื้นฟูความดันโลหิต ลดอาการบวมน้ำ การรักษาสมดุลของน้ำและอิเล็กโทรไลต์ การรักษาภาวะแทรกซ้อนโรคสมอง
รวมถึงภาวะโปตัสเซียมในเลือดสูง น้ำท่วมปอด ภาวะไตวายเฉียบพลัน กิจกรรมของการอักเสบภูมิคุ้มกันลดลงด้วยหลักสูตรยืดเยื้อ การเพิ่มโรคไตหรือภาวะไตวายก้าวหน้า เนื่องจากมีความเสี่ยงสูงที่จะเกิดภาวะแทรกซ้อน ผู้ป่วยที่เป็นโรคไตวายเรื้อรังหลังสเตรปโทคอกคัส ต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล โดยมีระยะเวลาเฉลี่ย 6 ถึง 8 สัปดาห์ ระยะเวลาทั้งหมดของความทุพพลภาพชั่วคราว กับหลักสูตรที่ไม่ซับซ้อนคือ 6 ถึง 10 สัปดาห์
กิจกรรมทั่วไปในระยะแรกของโรค โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีอาการบวมน้ำรุนแรงและความดันโลหิตสูง ควรนอนพักเป็นเวลา 2 สัปดาห์ ต่อจากนี้จำเป็นต้องใช้ระบบการปกครองที่ประหยัดเป็นเวลา 1 ปี ขอแนะนำให้จำกัด การออกกำลังกายหลีกเลี่ยงภาวะอุณหภูมิต่ำ
การฉีดวัคซีนไม่ได้ดำเนินการภายใน 1 ปีหลังจากเป็น โรคไตอักเสบ จากไต อาหารจำกัดปริมาณของเหลว ในกรณีที่มีอาการบวมน้ำรุนแรงและอะนิว’เรียไม่ควรดื่มน้ำในวันแรกต่อมาปริมาตรควรสอดคล้องกับปริมาณปัสสาวะ ที่ขับออกมาในวันก่อนหน้า 200 ถึง 400 มิลลิลิตร เกลือมากถึง 1 ถึง 2 กรัมต่อวัน โปรตีนมากถึง 0.5 กรัมต่อกิโลกรัมต่อวัน
การรักษาโรคติดเชื้อสเตรปโทคอกคัส การรักษาด้วยเอทิโอโทรปิกบ่งชี้ว่าโรคไตอักเสบเฉียบพลัน มีการพัฒนาหลังจากคอหอยอักเสบ ภาวะต่อมทอนซิลอักเสบ สเตรปโทปิโอเดอร์มาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อตรวจพบผลบวกของวัฒนธรรมจากผิวหนังลำคอ หรือเมื่อตรวจพบแอนติบอดีต่อสเตรปโทคอกคัส
ยาต้านสเตรปโตไลซินสูง โดยปกติยาปฏิชีวนะจากกลุ่มเพนิซิลลิน แอมพิซิลลิน ฟีน็อกซีเมทิลเพนิซิลลิน แอมม็อกซิลลินบวกกับกรดคลาวูลานิก ถูกกำหนดโดยคำนึงถึง GFR การผ่าตัดต่อมทอนซิลไม่ระบุเร็วกว่า 6 เดือนหลังจากการหายตัวไปของอาการทางคลินิกของโรค การรักษาด้วยยาต้านแบคทีเรียในระยะยาว ยังมีความจำเป็นในการพัฒนาโรคไตวายเฉียบพลัน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของภาวะติดเชื้อ รวมถึงเยื่อบุหัวใจอักเสบจากการติดเชื้อ
การรักษาภาวะไตวายเฉียบพลัน อาการบวมน้ำในโรคไตอักเสบเฉียบพลัน มีความสัมพันธ์กับการกักเก็บของเหลวเบื้องต้น ดังนั้น การจำกัดปริมาณเกลือและน้ำจึงเป็นแนวทางหลักในการรักษา ยาขับปัสสาวะ ฟูโรเซไมด์ใช้ในขนาด 80 ถึง 120 มิลลิกรัม ไฮโดรคลอโรไทอาไซด์อาจไม่ได้ผลในการลด GFR และไม่มีการใช้สไปโรโนแลคโตนและไตรแอมเทอรีน เนื่องจากความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะโพแทสเซียมสูง ยาขับปัสสาวะที่เป็นส่วนประกอบของยาลดความดันโลหิต
ซึ่งช่วยลดความจำเป็นในการใช้ยาอื่นๆ สำหรับบรรเทาความดันโลหิตสูงปานกลาง ความดันโลหิตไดแอสโตลิกน้อยกว่า 100 มิลลิเมตรปรอท อาหารที่จำกัดเกลือและน้ำ นอนพักและยาขับปัสสาวะฟูโรเซไมด์ มักจะเพียงพอด้วยความดันโลหิตสูงที่เด่นชัดและต่อเนื่องมากขึ้น จึงมีการเพิ่มยาอื่นๆ การตั้งค่าให้กับยาขยายหลอดเลือดเช่นตัวบล็อกช่องแคลเซียมช้า กำหนดนิเฟดิพีน 10 มิลลิกรัม ควรใช้สารยับยั้ง ACE ด้วยความระมัดระวัง
เนื่องจากความเสี่ยงของภาวะโพแทสเซียมสูง การรักษาภาวะแทรกซ้อน ด้วยการพัฒนาของเอนเซ็ปฟาโลพาที ความดันโลหิตสูง ปวดศีรษะยาก คลื่นไส้ อาเจียน ฟูโรเซไมด์ถูกกำหนดในปริมาณมาก ในกลุ่มอาการหดเกร็งไดอะซีแพมจะได้รับการบริหารทางหลอดเลือด ซึ่งแตกต่างจากยากันชักอื่นๆ จะถูกเผาผลาญในตับและไม่ถูกขับออกทางไต อาการบวมน้ำที่ปอดในโรคไตอักเสบเฉียบพลัน มักเกิดขึ้นเนื่องจากภาวะปริมาตรเกิน
การเต้นของหัวใจไกลโคไซด์ในกรณีนี้ ไม่ได้ผลและอาจทำให้เกิดอาการมึนเมาได้ การรักษารวมถึงมาตรการลดความดันในหลอดเลือดในปอด และลดการไหลของเลือดดำไปยังหัวใจ มาตรการทั่วไปวางตำแหน่งบนเตียงโดยยกศีรษะสูง การสูดดมออกซิเจน สารลดฟองหากจำเป็นการช่วยหายใจทางกล ยาขับปัสสาวะแบบวนซ้ำ ฟูโรเซไมด์ในขนาด 40 ถึง 80 มิลิลกรัม
บทความที่น่าสนใจ : หลอดเลือดดำ วิธีการเลือกผลิตภัณฑ์ที่ใช้ในภาวะหลอดเลือดดำไม่เพียงพอ
